تست های پروازی Terrier در سال 1951 آغاز شد ولی برطرف کردن نواقص تا سال 1956 به طول انجامید و این موشک در این سال به طور کاملا عملیاتی تحت عنوان SAM-N-7 وارد خدمت در نیروی های مسلح ارتش آمریکا شد.
خط تولید این موشک تحت نام SAM-N-7 شروع به کار کرد اما پس از مدت کوتاهی به دلیل برخی بهسازی ها نام SAM-N-7a Terrier 1a برایش انتخاب شد که به زودی به Terrier BW-0 معروف شد که در این نام حرف B مخفف عبارت Beam-riding به معنی هدایت شونده با پرتو و حرف W مخفف عبارت Wing-controlled به معنای کنترل شونده توسط بالها بود و عدد 0 به معنی سری صفرم بود پس همانطور که معلوم شد هدایت این موشک توسط سیستم هدایتی پرتو نور بود و موشک توسط بالکهایش در آسمان کنترل میشد.
نیروی پیشران این موشک را یک بوستر راکتی سوخت جامد Allegany Ballistics به همراه یک موتور سوخت جامد MW Kellogg تامین میکردند.
نمونه Terrier 1b این موشک قرار بود تا با سیستم های الکترونیکی جدیدی که توسط شرکت APL/Philco طراحی شده بود تجهیز گردد که هیچ گاه به تولید نرسید تا اینکه سیستم جدید الکترونیکی که توسط شرکت موتورولا برای این موشک انتخاب شد که نتیجه آن موشک SAM-N-7c Terrier 1c بود که تحت عنوان Terrier BW-1 نیز شناخته میشود که تنها تفاوتش با نمونه Terrier BW-0 تولید آسان و ضریب اطمینان بالاتر بود و وجه متشترک آنها این بود که تنها قابلیت درگیر شدن با اهدافی را داشتند که با سرعتی کمتر از صوت پرواز کرده و در ارتفاعی کمتر از 12 کیلومتری باشند.
اولین تست موفق این نمونه در سال 1954 انجام گرفت و در سال 1956 کاملا عملیاتی شده و در اختیار نیروی دریایی قرار گرفت
نمونه بعدی این موشک BT-3(N) بود که توان حمل کلاهک هسته ای W-45-0 با قدرتی معادل یک کیلو تن را داشت ، این موشک که بر حسب نیاز در دوران جنگ سرد طراحی شده بود تنها عضو از خانواده Terrier بود که توان حمل کلاهک هسته ای را داشت.
پس از مدتی طراحان به فکر تغییر سیستم هدایت این موشک از هدایت پرتو نوری به غیر فعال راداری افتادند که حاصل آن نمونه HT-3 این موشک بود ، اگر چه بسیاری از اجزا این موشک با موشک RIM-24 Tartar که خود مدلی از Terrier به حساب می امد یکی بود اما فرقی که بین انها عدم وجود بوستر در موشک RIM-24 Tartar بود.
در سال 1963 که وزارت دفاع آمریکا سیستم هماهنگ نامگذاری را تدوین کرد نام این موشک رسما RIM 2 انتخاب شد.
از سایر مزایای این موشک نسبت به مدل های قبلی میتوان به امکان درگیری با چند هدف ، سیستم های پیشرفته الکترونیکی ، سیستم مقابله با جنگ الکترونیک ECCM مدرن تر و قابلیت درگیری موثر تر علیه اهداف سطحی اشاره کرد که این مزایا دلیلی بود برای ارتقا بسیاری از موشک های نمونه RIM-2E به مدل استاندارد RIM-2F.
در نهایت خط تولید این موشک پس از تولید 8000 تیر موشک در سال 1966 متوقف شد و این موشک در دهه 1980 کاملا از خدمت بازنشسته شد و با موشک RIM 67 جایگزین گردید.
moshaki-nezami.ir
نظرات شما عزیزان: